ایران یعنی تهران و اصفهان؟

امین آل شمس؛ سایت خبری – تحلیلی شیراز۱۴۰۰ : در دوران پسابرجام به سرمی بریم، دورانی که برای دو گروه سیاسی کشور به محلی برای درگیری و یارگیری تبدیل شده تا سهم خود را از ویرانی به جا مانده در کشور و آنچه که در ۸ سال زمامداری محمود احمدی نژاد همراه با انواع فسادها و سیه روزی ها برای کشور ایران به ارمغان آورده بود، بستایند و تندروها نیز مانند همیشه و علی رغم شکست در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس همچنان با زبانی هتاک درحال لفاظی برای مردم ایران و منافعشان هستند.

از مباحث سیاسی که بگذریم که در مجموع به محدوده صحبتهای ما نیز مربوط نمی شود، به آثار اقتصادی برجام و دوران پس از آن می رسیم که به نظر می رسد بنابر رویه اتخاد شده کشور به دو بخش درجه یک و درجه ۲ تقسیم شده تا هیئتهای سیاسی – اقتصادی به بخش درجه یک رفته و بخش درجه ۲ نیز همانند سالهای قبل تامین کننده نیازیهای بخش درجه یک باشند!

ناگفته پیداست که بخش درجه یک کشور تهران و اصفهان و بخش درجه دو کشور سایر استانهای ایران هستند که در کمال ناباوری تمامی هیئتهای خارجی به این دو استان و شهر سفر کرده و حتما هم مسوولان محترم حواسشان جمع است که خدایی ناکرده مقصدی به غیر از این دو شهر نداشته باشند. نکته تاسف آور اینکه شهر شیراز و استان فارس چه در انتخابات مجلس و در چه در انتخابات ریاست جمهوری استقبال مناسب و قابل تقدیری از خط مشی دولت امید به عمل آورده و یکی از بالاترین میزان رای ها را دولت حسن روحانی از دیار پارس داشته، چگونه است که در محاسبات و رفت و آمدهای این روزهای دولت هیچ جایگاهی ندارد، سووالی که استاندار محترم فارس و نمایندگان شیراز در مجلس شورای اسلامی باید جوابی قانع کننده به افکار عمومی داشته باشند.

حال به برخی از این سفرها می پردازیم تا اندک شک و تردیدی در اینکه ما و بسیاری دیگر از شهرها و استانهای کشور درجه ۲ محسوب می شویم، به خود راه ندهیم!
– کریستین دوفرین، رئیس مجلس سناى بلژیک در اصفهان
– حضور دوباره ژاکوب زوما؛ رییس جمهور آفریقاى جنوبى در میدان نقش جهان

– معاون رئیس جمهور اروگوئه در بازدید از اصفهان

-مشاور ارشد پوتین در دیدار با شهردار اصفهان

-سفر یکروزه ‘ژان لوک مارتینز’ رییس موزه لوور پاریس به اصفهان

-نخست وزیر ایتالیا به اصفهان می آید

 و البته سفر هفته آینده رییس جمهوری کره جنوبی که قرار است قراردادهایی به ارزش ۱۷ میلیارد در آن منعقد شده و باید منتظر ماند و سهم استانهای مختلف را مشاهده نمود.

این موارد، تنها سفرهایی بوده اند که در سال ۹۵ اتفاق افتاده و سفرهای سال ۹۴ و گشایش های اقتصادی و قراردادهایی که شامل این شهر می شده است را ندید گرفته ایم. البته بخش زیادی از این وضعیت به انفعال مسوولان استان و شهرمان برمیگردد که در هرکدام در حال انتقاد از دیگری در حوزه کاری خود است و به نظر می رسد که این روند هیچگاه پایانی نخواهد داشت. کافی است گشتی در تیتر خبرگزاری ها و روزنامه های محلی استان بزنیم تا انتقاد نمایندگان مجلس از شورانشینان، شوراییان را از ساکنان ساختمان بهارستان و استاندار را از مدیران زیردست خود ببینیم! مجمع الجزایری که هرکدام ساز خود را زده و درنهایت شهری که به نظر هرروز از آن چیزی که لیاقتش را دارد فاصله می گیرد.

روزگاری شیراز آبرو اعتبار ایران بود و به عنوان مرکز و تمدن کشور با دارای بودن جاذبه های باستانی و معاصر، گردشگران را به خود جذب می کرد، اما اکنون … . تنها می توان امید داشت تا روزی با سرکار آمدن مدیرانی که علاوه بر تخصص و تعهد دارای غیرت و وابستگی به شهر خود باشند تا بلکه شیراز از رخوت کنونی رها شده و بار دیگر آن شیرازی شود که همه انتظارش را دارند، شیرازی در قله و در اوج که بی تردید یکی از راههای آن ارتباط مناسب فرهنگی، سیاسی و اقتصادی با قدرتهای بزرگ جهانی و ایجاد روابط پرقدرت است تا بتوان با سرعت بیشتری به توسعه و آبادانی شهر پرداخت و صدالبته امروز شیراز نیازمند شهروندانی است که حق خود و شهرشان را از مسوولان مطالبه کنند و تا مسوولان بدانند که موظف به پاسخگویی به انتظارات شهروندان و پرداختن به احتیاجات شهر و استانمان، آن هم به بهترین وجه ممکن هستند.